NGUYỂN KHOA ĐIỀM: TÊN ĐAO PHỦ GIẤU MẶT
[B]NGUYỂN KHOA ĐIỀM: TÊN ĐAO PHỦ GIẤU MẶT TRONG CUỘC THẢM SÁT TẾT MẬU THÂN TẠI HUẾ?
[/B]
[IMG]http://2.bp.blogspot.com/-3dgUeJRB3H4/Ta1jE-J-seI/AAAAAAAAAGE/SynYH1vC0lk/s1600/hpnt003.jpg[/IMG]
[video=vimeo;6596320]http://vimeo.com/6596320[/video]
Nguyễn Khoa Điềm (NKĐ), một nhà thơ VC đă từng đảm trách một chức vụ rất lớn trong Bộ Chính Trị Đảng CSVN, về cuối đời đă thú nhận là: “Bây giờ th́ tôi chỉ c̣n chường mặt trong thơ!”.
Để biết Nguyễn Khoa Điềm là ai mà về cuối đời lại phải thú nhận như thế, xin mời độc giả đọc những gịng chữ sau đây được trích từ bài viết “Tên đồ tể tại Huế trong Tết Mậu Thân” của nhà văn Hồ Đinh như sau:
“… Cuộc binh biến ngày 1-11-1963 với kết quả đưa VNCH vào t́nh trạng vô chính phủ và gây nên những xáo trộn chính trị triền miên, suốt những năm 1964-1967. Nắm bắt được thời cơ, mà Hồ Chí Minh cho là đă chín mùi tại Miền Nam, nên đầu năm 1964, đảng ra lệnh tập trung các cán bộ y tế, giaó dục, văn hóa, thể dục thể thao, nhà văn, nhà báo, nông nghiệp, bưu điện, tiếp vận… khắp đất Bắc, để học tập, huấn luyện lên đường voà Nam, tiếp tay với bọn ăn cơm Quốc Gia thờ mà CS đang dấy lên phong trào cướp chính quyền ở Huế, Đà Nẳng, Sàig̣n và những thành phố khác. Đợt đó có 300 người bị tập trung tại Trường Huấn luyện Đặc biệt ở Phú Thọ mang tên Đoàn Kết K.33.
Ngày 22-12-1964, lớp học bế mạc. Tất cả các học viên đều lên đường vào Nam. Để che mắt và lừa bịp công luận quốc tế, mọi người đều được trang bị như VC chính hiệu ở Miền Nam, với quần áo bằng vải kaki Nam Định, mũ tai bèo may bằng vải rộng vành, dép râu B́nh Trị Thiên, cổ quàng khăn rằn và ai cũng thuộc bài “Giải Phóng miền Nam” của Huỳnh Minh Siêng tức Lưu Hữu Phước, lúc đó cũng đang có mặt ở Cục R ở Miền Nam.
Trong số cán bộ trên có nhiều người c̣n sống sót và được Đảng thưởng công rất hậu…Ngoài ra c̣n có các nhạc sĩ, nhà văn như Phan Huỳnh Điểu, Thuận Yến, Lê Xuân Anh, Tô Nhuận Vỹ, dược sĩ Nguyễn Kim Hùng, Tiến sĩ Vơ Quảng, Nguyễn Thới Nhiệm. Nhưng chức vụ cao nhất, chỉ có Nguyễn Khoa Điềm, được vào Trung ương Đảng khoá IX năm 2001, đứng hàng thứ 5 trong Bộ Chính trị và hàng thứ 5 trong Ban bí thư Trung ương.
Qua bài thơ “40 năm gặp lại” đăng trong tờ Xuân Ất Dậu 2004 của VC B́nh Thuận, NKĐ đă viết:
“Những người cùng đi trên chuyến tàu lửa ngày ấy qua khu Bốn, qua sông Xê Bay-Hiên, đường 9 nh́n thấy đêm Noel trong một chớp sáng. Vâng chúng ta chia tay nhau ở Xê-Phôn. Tôi rẽ theo vĩ tuyến…”
Lời thơ đă xác nhận, từ cuối năm 1964, khi vào Nam, NKĐ đă được chỉ định hoạt động tại các miền hỏa tuyến, thuộc Vùng I Chiến thuật của VNCH trong đó có Thừa Thiên-Huế, là quê hương của đương sự, trước khi tập kết ra Bắc.
Nhưng tại sao trong bài viết “Một cơi đi về” của Lê Dục Đức, đăng trong tờ Kiến Thức Ngày Nay số 266 – 10-12-1997, xuất bản tại Thuận Hải, có kê khai danh sách những hung thần VC, nằm vùng tại Đại học Huế từ 1963-1966 như Trần Quang Long, Ngô Kha, Phan Duy Nhân, Lê Thanh Xuân, Hoàng Phủ Ngọc Tường, Hoàng Phủ Ngọc Phan, Nguyễn Đắc Xuân, Lê Minh Tường, Trần Vàng Sao… lại không hề đề cập đến NKĐ. Ngược lại trong bài viết của NKĐ, cũng chẳng hề nhắctới Trần Vàng Sao và Tô Nhuận Vỹ.
Trong lúc đó, trên Mạng Lưới Dân Chủ, ngày 14-11-2005, có phổ biến bài viết liên quan tới “Vụ án TC.2” của Đinh Văn Toàn, phần mở đầu, toà soạn có ghi chú về sự liên hệ của 3 nhận vật xứ Huế, cùng tập kết, hồi kết và vào nằm vùng trong Viện Đại học Huế. Đó là NKĐ, Nguyễn Đính và Tô Nhuận Vỹ.
Ngoài ra báo chí nào của VC khi nhắc tới những năm loạn lạc ở Huế từ 1965-66, đều nhắc tới Trần Vàng Sao, mà chú thích của Mạng Lưới Dân Chủ, nói là bí danh của Nguyễn Đính, lại không hề nhắc tới hoạt động của NKĐ, dù rằng hắn từ cuối năm 1964 đă về hoạt động, trà trộn trong Đại học Huế. Lạ một điều là Điềm cũng nín thinh như hến, chẳng bao giờ tiết lộ một lời về những ngày hoạt động của ḿnh tại miền Nam từ 1964-1975….
… Mấy năm nay, nhờ theo phe cánh thân Trung Cộng tại Bắc Bộ phủ như Đỗ Mười, Lê Đức Anh, Trần Đ́nh Hoàn, Nguyễn Văn An… nên NKĐ được đồng bọn cất nhắc lên rất mau và được giao giữ chức Trưởng Ban Văn Hoá Tư Tưởng với trọng trách tận diệt những kẻ dám chống lại đảng đang bán nước cho Tàu…
“Bây giờ mùa mưa đă qua
Giọt nước đầu tiên đặc quánh
Bây giờ bạn đang quay lưng
Chén trà một chân đóng cặn
Anh là kẻ phải đánh trận sau cùng
Kẻ được xé vé cuối cùng trong rạp hát
Sự may mắn của anh dính dáng ít nhiều tới những rễ cây” (thơ NKĐ)
Thơ là người, thơ đă thay Điềm nói lên chân tướng của ḿnh, nhất là dưới áp lực của mọi phía về cái gọi là “Vụ án siêu nghiêm trọng T4”, có liên hệ tới 11 Ủy viên BCT, trong số có NKĐ cần đưa ra xét xử trước khi họp Đại hội X – như những lời thơ trên khẳng định, “Sự may mắn của anh dính dáng ít nhiều tới những rễ cây”.
Như vậy ai là kẻ chống lưng cho Điềm? Ai đă bứng NKĐ ra khỏi BCT khi VC vẫn đang làm tôi tớ cho Tàu?”
Bài viết của tác giả Hồ Đinh có ư ám chỉ NKĐ là người giấu mặt trong thảm sát Tết Mậu Thân tại Huế. Chúng tôi xin nêu lên như một tồn nghi.
*
Năm ngoái, khi trả lời phỏng vấn của báo Lao Động, NKĐ đă phát biểu như sau:
”Việt Nam đă bị mất mát nhiều về văn hóa do bị chiến tranh, nhưng cũng chính do chúng ta làm mất. Khi đă thiếu văn hóa, con người ta rất dễ làm điều xằng bậy. Tôi thấy, bây giờ trong ứng xử với nhau, cái ǵ mà con người ta có thể bày tỏ thái độ là họ bày tỏ rất thô bạo
… Người ta không thích và ngại tiếp xúc với chính quyền, bởi “những người đầy tớ của dân” luôn ṿi vĩnh, lạnh nhạt với dân. Đó là sự biểu hiện của một sự xuống cấp về văn hóa giao tiếp, văn hóa hành chính, ứng xử. Với một guồng máy như vậy th́ làm sao đất nước phát triển khi thiếu sự tin cậy giữa chính quyền với người dân. Hiện dân chỉ đối phó với chính quyền. Tôi không rơ chúng ta điều chỉnh vấn đề này như thế nào?
… Tôi thường nói với một vài anh em, hiện tại tôi như gái đă có chồng. Mà chồng th́ chỉ một thôi. Tức là dù chồng có chết đi rồi, th́ tôi cũng chỉ một chồng chứ không tái giá hay léng phéng t́m đối tác. Tôi sống với xă hội này cũng như vậy. Tôi biết ḿnh đă gắn bó, đă được nuôi dưỡng từ trong máu thịt với hệ thống xă hội, với chế độ này. Tôi luôn gắn bó một ḷng, nhưng không hẳn những suy nghĩ của tôi hôm nay tôi cũng phải suy nghĩ như hôm qua cả. Tôi phải có những suy nghĩ mới của tôi về tất cả mọi chuyện.
… Bây giờ th́ tôi chỉ c̣n chường mặt trong thơ. Thơ th́ phải cứ thật ḷng ḿnh, không thể giấu ḿnh, không thể nói dối”.
*
Đây không phải là một bài viết tranh luận về chuyện “thơ th́ phải cứ thật ḷng ḿnh, không thể giấu ḿnh, không thể nói dối” – như nhà thơ cung đ́nh Nguyễn Khoa Điềm đă bốc phét!
Mọi người đều biết nhà thơ Lưu Trọng Lư đă làm nhiều người rung động qua những câu thơ:
“Em không nghe mùa thu
Dưới trăng mờ thổn thức?
…
Em không nghe rừng thu
Lá thu kêu xào xạc
Con nai vàng ngơ ngác
Đạp trên lá vàng khô…”
Đến, nay th́ không ai tin những câu thơ Lưu Trọng Lư viết:
“… Ngủ rồi ngủ rồi những đau buồn đêm trước
Lá vàng không lạnh lá vàng rơi
Và nai vàng không ngơ ngác nữa em ơi…”
là “thật ḷng ḿnh”.
Cũng như đến nay, mọi người đều cảm thấy thương hại Xuân Diệu đă “lột xác” chứng tỏ lập trường bằng cách “đốt đuốc thiêu thơ ḿnh” qua các bài thơ:
“Mỗi lần tranh đấu gay go
Chúng con lại được Bác Hồ tới thăm.
Nghe lời Bác dạy khuyên răn,
Chúng con ước muốn theo chân của người…
Chúng con thề nguyện một lời:
Quyết tâm thành khẩn: Lột người từ đây!”
“Tôi cùng xương cùng thịt với NHÂN DÂN tôi
Cùng đổ mồ hôi cùng sôi nước mắt…”
Và chính “tiền bối” của Nguyễn Khoa Điềm là Tố Hữu, đệ nhất cao thủ nịnh bơ của chế độ VC cũng đă thú nhận là ông ta chỉ tưởng tượng, bốc phét khi làm bài thơ ca tụng trận đánh Điện Biên Phủ.
*
H́nh như những kẻ làm ác về cuối đời thường t́m cách chạy tội cho ḿnh. Như truờng hợp ông “Tiến sĩ Bác Hồ” Cao Huy Thuần chạy tội cho “thầy” của ḿnh là Ḥa thượng Trí Quang.
Hoàng Phủ Ngọc Tường, Nguyễn Đắc Xuân, Hoàng Phủ Ngọc Phan t́m mọi cách chạy tội trong cuộc thảm sát Huế Tết Mậu Thân.
Và, bây giờ, tới phiên “tên đao phủ giấu mặt” Nguyễn Khoa Điềm đang t́m mọi cách để chạy tội?!
Phải chăng con chim sắp chết thường hót tiếng bi ai. Và người sắp chết thường nói lời chân thật!?
NGUYỄN THIẾU NHẪN
NGUYỄN KHOA ĐIỀM TỪ THẢM SÁT TẾT MẬU THÂN TẠI HUẾ TỚI LÀM TAY SAI CHO TRUNG CỘNG
[B]NGUYỄN KHOA ĐIỀM
TỪ THẢM SÁT TẾT MẬU THÂN TẠI HUẾ TỚI LÀM TAY SAI CHO TRUNG CỘNG TẠI TRUNG ƯƠNG ĐẢNG[/B]
[IMG]http://i38.photobucket.com/albums/e113/diendantudodanchu/viet_cong/nguyenkhoadiem-1.jpg[/IMG]
Nguyễn Khoa Điềm, tên sát nhân đă tàn sát đồng bào hồi Tết Mậu Thân 1968 tại HUẾ.
Ngày 30-12-1960, VC thành lập tại Hà Nội cái gọi là Mặt Trận Giải Phóng Miền Nam, dùng làm b́nh phong, để che đậy ư đồ xâm lược cưỡng chiếm VNCH bằng quân sự. Để hoàn thành giấc mộng nhuộm đỏ toàn cơi VN bằng ư thức hệ Mác-Lê, Hồ Chí Minh và đảng cộng sản, một mặt bắt các cán binh, bộ đội gốc Miền Nam, đă tập kết ra Bắc năm 1954 phải hồi kết, qua đường ṃn Trường Sơn. Số này sẽ kết hợp với các cán binh nằm vùng năm xưa và một vài trí thức địa phương, đang bất măn chính phủ Ngô Đ́nh Diệm, v́ đa số thuộc thành phần địa chủ, thượng lưu có quốc tịch Pháp, mà xí nghiệp, ruộng đất đang bị quốc hữu hóa, theo luật pháp của Quốc Gia VN. Tất cả sẽ dấy lên một phong trào tranh đấu giả tạo, để lật đổ chính quyền hợp pháp của Miền Nam, qua kế hoạch ba mặt giáp công là chính trị, binh vận và quân sự của Miền Bắc, quyết tâm chiếm cho được nửa phần đất nước c̣n lại, từ bờ nam sông Bến Hải (Quảng Trị), vào tới Mũi Cà Mâu.
Cuộc binh biến ngày 1-11-1963 với kết quả đưa VNCH vào t́nh trạng vô chính phủ và gây nên những xáo trộn chính trị triền miên, suốt những năm 1964-1967. Nắm bắt lấy thời cơ, mà Hồ Chí Minh cho là đă chín mùi tại Miền Nam, nên đầu năm 1964, đảng ra lệnh tập trung các cán bộ Y tế, Giáo dục, Văn hóa Thể dục Thể thao, Nhà văn, Nhà báo, Nông nghiệp, Bưu điện, Tiếp vận... khắp đất Bắc, để học tập, huấn luyện, lên đường vào Nam, tiếp tay với bọn ăn cơm Quốc gia thờ ma cộng sản, đang dấy lên phong trào cướp chính quyền ở Huế, Đà Nẵng, Sài G̣n và nhiều thành phố khác. Đợt đó có 300 người bị tập trung tại Trường Huấn Luyện Đặc Biệt ở Phú Thọ, mang tên là Đoàn K-33.
Ngày 22-12-1964 lớp học bế mạc. Tất cả các học viên đều lên đường vào Nam. Để che mắt và lừa bịp công luận quốc tế, mọi người được trang bị như VC chính hiệu ở Miền Nam, với quần áo bằng vải kaki Nam Định, mũ tai bèo may bằng vải rộng vành dép râu B́nh Trị Thiên, cổ quàng khăn rằn và ai cũng thuộc bài "Giải Phóng Miền Nam" của Huỳnh Minh Siêng, tức Lưu Hữu Phước, lúc đó cũng đang có mặt tại Cục R ở Nam phần.
Trong số cán bộ trên, hiện c̣n nhiều người sống sót và được đảng thưởng công rất hậu như Nguyễn Trung Hậu (Bí thư tỉnh ủy Thượng Hải),
Trần Ngọc Trác (Chủ tịch tỉnh Thuận Hải),
Ngô Triều Sơn (Q.Bí thư tỉnh ủy B́nh Thuận),
Nguyễn Tường Thuật (Chủ tịch tỉnh Phú Yên)...
Ngoài ra c̣n có các nhạc sĩ,
nhà văn như Phan Huỳnh Điểu,
Thuận Yến,
Lê Anh Xuân,
Tô Nhuận Vỹ,
Dược sĩ Nguyễn Kim Hùng,
Tiến sĩ Vơ Quảng,
Nguyễn Thới Nhậm...
Nhưng lên chức cao nhất, chỉ có Nguyễn Khoa Điềm, được vào Trung ương đảng VC khóa IX năm 2001, đứng hàng 15 trong Bộ chính trị và hàng thứ 5 trong Ban bí thư trung ương.
Qua bài thơ "40 Năm Gặp Lại" đăng trong tờ Xuân Ất Dậu 2004 của VC. B́nh Thuận, Nguyễn Khoa Điềm đă viết :
"Những người cùng đi trên chuyến tàu lửa ngày ấy
Qua khu bốn, qua sông Xê Bang-Hiên, đường chín
nh́n thấy đêm Noel trong một chớp sáng
Vâng, chúng ta đă chia tay nhau ở Xê-Phôn
Tôi rẽ theo vĩ tuyến.."
Lời thơ đă xác nhận, từ cuối năm 1964, khi vào Nam, Nguyễn Khoa Điềm đă được chỉ định hoạt động tại các tỉnh miền hỏa tuyến, thuộc Vùng I chiến thuật của VNCH, trong đó có Thừa Thiên-Huế, là quê hương của đương sự, trước khi tập kết ra Bắc năm 1954.
Nhưng tại sao, trong bài viết "Một cơi đi về" của Lê Đức Dục, đăng trong tờ Kiến Thức Ngày Nay số 266 ngày 10-12-1997, xuất bản tại Thành Hồ, có kê khai danh sách những hung thần VC, nằm vùng trong các trường Đại Học Huế từ 1963-1966 như Trần Quang Long, Ngô Kha, Phan Duy Nhân, Lê Thanh Xuân, Hoàng Phủ Ngọc Tường, Hoàng Phủ Ngọc Phan, Nguyễn Đắc Xuân, Lê Minh Trường, Trần Vàng Sao..., lại không hề đề cập tới tên Nguyễn Khoa Điềm. Ngược lại trong bài viết của Nguyễn Khoa Điềm, cũng chẳng hề nhắc tới Trần Vàng Sao và Tô Nhuận Vỹ ?
Trong lúc đó, trên Mạng Lưới Dân Chủ, ngày 14-11-2005, có phổ biến bài viết liên quan tới Vụ Án Tổng Cục 2 của Đinh Văn Toàn, phần mở đầu, ṭa soạn có ghi chú về sự liên hệ của ba nhân vật xứ Huế, cùng tập kết, hồi kết và vào nằm vùng trong Viện Đại Học Huế. Đó là Nguyễn Khoa Điềm, Nguyễn Đính và Tô Nhuận Vỹ.
Ngoài ra, báo chí nào của VC khi nhắc tới những năm loạn lạc ở Huế từ 1965-1966, đều nhắc tới Trần Vàng Sao, mà chú thích của Mạng Lưới Dân Chủ, nói là bí danh của Nguyễn Đính, lại không hề nhắc tới hoạt động của Nguyễn Khoa Điềm, dù rằng hắn từ cuối năm 1964 đă về hoạt động, trà trộn trong Đại Học Văn Khoa Huế. Lạ một chỗ là Điềm cũng nín như hến, chẳng bao giờ tiết lộ một lời, về những ngày hoạt động của ḿnh tại Miền Nam từ 1964-1975.
Là người trong cuộc, cùng là VC tập kết, hồi kết và hoạt động trong các trường tại Huế, Thanh Thảo mượn cớ phê b́nh thơ của Nguyễn Khoa Điềm, để nói toạc móng heo về chân tướng của tên xếp chúa ngụy quân tử nhưng nhỏ mọn (khi nói những điều cao lớn, nhưng không bao giờ quên cúi nh́n những vật bé nhỏ), thâm độc, bất chấp thủ đoạn để đạt tới ư muốn. Bởi vậy, v́ hám danh, nên hắn đă dám bước khỏi giới hạn của ḿnh, qua các hành động như chỉ điểm khai báo đồng đội, khi bị bắt vào những năm 1964-1966, lúc đang hoạt động, để đổi điều kiện chỉ bị giam ở Nhà Lao Thừa Phủ, mà không bị giải ra Côn Đảo như đồng bọn.
Khi VC làm chủ được thành phố Huế, vào những ngày đầu Tết Mậu Thân 1968, Nguyễn Khoa Điềm được đồng bọn giải thoát và trở thành xếp chúa lúc đó, v́ là một cán bộ chính quy có đảng tịch, cho nên chắc chắn y đă ban lệnh hay đề nghị thảm sát đồng bào bị kẹt lại trong thành phố, để trả thù "Ngụy quân-Ngụy Quyền"\.
Mấy năm nay, nhờ theo phe cánh thân Trung Cộng tại Bắc Bộ Phủ như Đỗ Mười, Lê Đức Anh, Trần Đ́nh Hoàn, Nguyễn Văn An, nên Nguyễn Khoa Điềm được đồng bọn cất nhắc lên rất mau và được giao cho giữ chức "Trưởng Ban Tư tưởng và Văn Hóa" với trọng trách là phải tận diệt những kẻ dám chống lại đảng đang bán nước cho Tàu, hay dám ngăn cản đảng cộng sản VN tiếp tục cầm quyền, để phát huy đạo đức và trí tuệ Hồ Chí Minh, chẳng những trong quá khứ mà sau Đại Hội X càng phải tiến nhanh, tiến mạnh lên xă nghĩa thiên đường.
Lâu nay nhiều người thắc mắc về sự liên hệ giữa Nguyễn Khoa Điềm và Hoàng Phủ Ngọc Tường. Thậm chí không ít người quả quyết cả hai chỉ là một nhưng quan trọng nhất vẫn là câu hỏi là tại sao Nguyễn Khoa Điềm chỉ là con của Hải Triều, lại không có kiến thức về tư tưởng, kinh tế hay khả năng quản lư, c̣n tư cách cá nhân cũng không có. Như vậy chắc phải có một động lực nào, đă đẩy Điềm tiến nhanh vào vị trí vô cùng quan trọng, trong Bộ Chính Trị và Ban Bí Thư Trung Ương Đảng VC?
Nhiều chục năm về trước, Tố Hữu v́ lợi danh, mà dám làm nhiều chuyện tàn ác kinh thiên động địa, trong đó có Vụ Án Nhân Văn-Giai Phẩm, để bia miệng khinh chê nguyền rủa mỗi lần có dịp nhắc tới. Nguyễn Khoa Điềm bây giờ cũng vậy, v́ lợi ích cá nhân, chẳng những chạy theo bọn thân Tàu để toa rập bán nước, mà c̣n thẳng tay đàn áp đồng bào, bóp chẹt tất cả tự do của mọi người, bất chấp miệng đời và lưới trời nhân quả.
"bây giờ mùa mưa đă qua
giọt nước đầu hiên đặc quánh
bây giờ bạn đă quay lưng
chén trà một chân đóng cặn
Anh là kẻ phải đánh trận sau cùng
kẻ được xé vé cuối cùng trong rạp hát
sự may mắn của anh dính dáng ít nhiều tới những rễ cây"
(thơ Nguyễn Khoa Điềm)
Thơ là người, thơ đă thay Điềm nói lên chân tướng của ḿnh, nhất là lúc này dưới áp lực của mọi phía, về cái gọi là "vụ án siêu nghiêm trọng T4", có liên hệ tới 11 ủy viên Bộ Chính Trị, trong số này có Nguyễn Khoa Điềm, cần đưa ra xét xử trước khi họp Đại Hội X. nhưng như lời thơ ở trên đă khẳng định "sự may mắn của Anh, dính dáng ít nhiều tới rễ cây". Như vậy ai là kẻ chống lưng Điềm, chắc chắn ngoài Lê Đức Anh, Đỗ Mười... c̣n có Trung Cộng nhúng tay vào chỉ dạy đảng, cho nên ai dám bứng hắn ra khỏi quyền lực đang nắm khi VC vẫn c̣n làm tôi tớ cho người Tàu?
Có lẽ v́ thấy không thể bưng bít được miệng người, nên sau Đại Hội Đảng X, bọn chóp bu Hà Nội đă hất Điềm ra khỏi trung tâm quyền lực, để chờ giờ vắt chanh bỏ vỏ. Đó cũng là nguyên lư của luật chơi giang hồ, có vay th́ phải trả, đừng thấy thiên hạ làm thinh mà ngở là có thể quịt được những nợ nần đă vay của thiên hạ từ trước.
TÀI LIỆU THAM KHẢO: TỘI ÁC CỘNG SẢN VIỆT NAM - Biến cố Tết Mậu Thân 1968
TÀI LIỆU THAM KHẢO: TỘI ÁC CỘNG SẢN VIỆT NAM - Biến cố Tết Mậu Thân 1968
TỘI ÁC TẾT MẬU-THÂN HUẾ
Cuộc thảm sát tại Huế 1968 .
Hàng ngàn người bị CS sát hại.
Họ chết chỉ ǵ họ không muốn theo CS .
Bảo Cộng sản tàm bạo ta có qúa lời hay chăng ?
[url]http://www.hinhchomo.com/picture/v/vanhoacsvn/[/url]
-Những ai đă trực tiếp gay đau khổ đên bản thân và gia đ́nh quí vị hoặc quí vị là nhân chưng trong "Vụ Thảm sát Tết Mậu Thân" xin quí vị tố cáo trước quốc dân va thế giới !
Huế Mậu Thân (II) - Nguyễn Văn Lục
............
Và theo Hoàng Phủ Ngọc Tường trong một bài phỏng vấn của Thụy Khuê, đăng lại trên Chuyển Luân. Ông cho rằng có 3 thành phần người bị sát hại: một, những người chết do hành động trừng phạt của quân Giải Phóng dành cho những người thực sự có tội. Hai, những người bị giết oan. Ba, những nạn nhân chết do Mỹ ném bom vào đám đông hoặc quân chính phủ bắn trả đũa khi phản kích.
Sự trừng phạt của quân giải phóng dành cho những người thực sự có tội hiểu ngầm là họ đáng tội chết lắm? Vậy họ là ai? Những sĩ quan quân đội VNCH về nghỉ phép, những công chức, những vị tu hành? Có thế nào nói rơ hơn được không? Theo ông phải định nghĩa: Thế nào là thực sự có tội? Hiểu theo văn mạch th́ trừ những người chết v́ bom Mỹ và những người bị đạn lạc do quân chính phủ bắn, những người c̣n lại là những kẻ thực sự có tội, đáng tội chết?
Chiếm Huế xong, họ đi từng nhà truy lùng những thành phần trên.
Thực sự có tội có phải là Stephen Miller (2) trốn nơi nhà một người bạn Việt Nam. Ông đă bị hành quyết ở một thửa ruộng đằng sau một chủng viện của Thiên Chúa Giáo. Thực sự có tội có phải là Bác sĩ Dr. Horst Gunther Krainick, giáo sư y khoa Huế bị bắt làm tù binh cùng với vợ và hai con. Discher và Alterkoster. Tất cả 6 người đều bị dẫn về chùa Từ Đàm sau đó bị thảm sát và vùi nông ở một cái hố. Mặc dầu là người Pháp, hai vị tu sĩ thừa sai ḍng Bénédictins, một bị giết, một bị chôn sống. Cũng như thế, thực sự có tội có phải là LM Bửu Đồng cũng bị thảm sát, mặc dầu có cảm t́nh với Cộng Sản. Chỗ khác, 5 sĩ quan VNCH bị bắn tại một sân vận động sau khi bị bắt. Rồi đến lượt ông Phó tỉnh trưởng Hành Chánh Thừa Thiên Trần Đ́nh Phương tại vệ đường số 3, đường Nguyễn Hoàng? Thực sự có tội có phải là gia đ́nh gia đ́nh ông giáo sư Trần Điền? Thực sự có tội có phải là gia đ́nh vừa được nhắc ở trên bị mất 3 người con?
Phạm Văn Tường chỉ là một người gác dan cũng bị giết cùng với hai con nhỏ. Bà Nguyễn Thị Lao, bán thuốc lá lẻ cũng bị giết.(3)
Xin đặt lại vấn đề hai linh mục Guy và Urbain bị giết trong trường hợp nào? Tài liệu của D. Gareth Porter: The 1968, Hue Massacre cho rằng, theo Len Ackland, quân giải phóng đă trú đóng vùng Gia Hội trong suốt 26 ngày. Không có dấu hiệu nào cho thấy họ đă làm điều ǵ đối với hai linh mục trên. Và nguồn tin của Agence Presse cho rằng hai vị linh mục đó đă trốn chạy khỏi tu viện trong ngày 25 tháng 2 để tránh các cuộc bỏ bom của quân đội Hoa Kỳ. Hai ngày trước khi quân giải phóng rời khỏi địa điểm tu viện. Cũng theo nguồn tin của Agence Presse, nơi hai vị linh mục này chết theo bác sĩ Vennema, bác sĩ người Gia Nă Đại cho biết dân làng cho biết nơi đây đă bị dội bom nặng nề bởi không quân Mỹ. Vậy phải chăng họ đă bị chết bởi bom đạn Mỹ?
Theo ông Hoàng Phủ Ngọc Tường th́ những người này thuộc thành phần nào? Đáng tội chết hay chết oan. Rồi những người như Lê Minh, tư lệnh chiến trường Huế Mậu Thân: “Dù bởi lư do nào đi nữa th́ trách nhiệm vẫn thuộc về những người lănh đạo mặt trận Mậu Thân, trước hết là trách nhiệm của tôi.” Và rồi kết quả ra sao? Theo ông Hoàng Phủ Ngọc Tường th́ đây là một cuốn hồi kư tâm huyết của ông Lê Minh, sau được đăng trên tiếng Sông Hương. Kết quả là ông đă nghỉ hưu, rồi sau đó ngă bịnh mà chết. Rồi tướng Trần Văn Quang có bị phê b́nh. Chính Ủy Lê Chương của mặt trận Trị Thiên về sau chuyển ngành làm Thứ Trưởng Giáo Dục?
Chẳng có một biện pháp ǵ cho những người trực tiếp trách nhiệm giết người tập thể ở Mậu Thân Huế.
Riêng Hoàng Phủ Ngọc Tường khi được Thụy Khuê hỏi về trách nhiệm về vụ thảm sát ở Huế? Ông đă phủi tay trả lời: “Tôi không đủ thẩm quyền để phán xét bất cứ một cá nhân nào”. Như vậy là có biết cũng không nói. Vậy th́ may ra c̣n lại các quư ông có tên sau đây cũng nên công khai hóa những hiểu biết về vụ tàn sát tết Mậu Thân ở Huế một lần cho xong. Chỉ có quư ông tham gia Mặt Trận mới đủ tư cách nói rơ ràng về trách nhiệm vụ thảm sát tết Mậu Thân ở Huế. Các ông không lên tiếng th́ ai lên tiếng cho các nạn nhân ở Huế đây? Đó là quư ông Tôn Thất Dương Tiềm, Nguyễn Đóa, Bảy Khiêm, Nguyễn Trung Chính, Nguyễn Hữu Vân, Hoàng Kim Loan và Hoàng Lanh, Phan Nam, Nguyễn Thiết? C̣n ai nữa Lê Văn Hảo, chủ tịch liên minh cùng với cùng với Đào thị Xuân Yến và Hoàng Phương Thảo Làm phó? Cũng không quên được quư ông Nguyễn Đắc Xuân, một nhà Huế học. Mong ông để dành một số th́ giờ t́m hiểu xem ai trách nhiệm về vụ thảm sát những nạn nhân biết bị thảm sát trong Tết Mâu thân ở Huế? Chưa hết, c̣n có Tống Hoàng Nguyên và Nguyễn Đ́nh bảy Khiêm, Hoàng Phủ Ngọc Phan? Các ông có trách nhiệm nặng nề đối với Huế, ít nhất là cái trách nhiệm biết mà che dấu, không nói?
Qui tacet concentit: làm thinh là nh́n nhận, là đồng lơa. Có những lúc trong cuộc đời im lặng trở thành một lỗi và bổn phận nói lên là một điều bắt buộc. Một bắt buộc tinh thần, hay một bắt buộc đạo đức mà không ai được phép miễn trừ.
............
TRÍCH TỪ: Huế Mậu Thân (II) - Nguyễn Văn Lục
TÀI LIỆU THAM KHẢO: TỘI ÁC CỘNG SẢN VIỆT NAM - Biến cố Tết Mậu Thân 1968
[B]TÀI LIỆU THAM KHẢO: TỘI ÁC CỘNG SẢN VIỆT NAM - Biến cố Tết Mậu Thân 1968
Vai tṛ của tiến sĩ Lê Văn Hảo trong biến cố Tết Mậu Thân 1968 tại Huế[/B]
Nguyễn An, phóng viên đài RFA
Trong những buổi phát thanh trước, biên tập viên Thiện Giao của ban Việt ngữ đă gửi đến quư thính giả lọat 5 bài về cuộc thảm sát Tết Mậu Thân 1968 tại Huế cách nay đúng 40 năm.
[IMG]http://www.rfa.org/vietnamese/SpecialTopic/TetOffensive1968/RoleOfLeVanHaoDuringThe1968TetMauThan_NAn-20080202.html/LeVanHao200.jpg[/IMG]
Tiến sĩ Lê Văn Hảo.
Một trong những nhân vật của miền Nam lúc bấy giờ đựơc mô tả là liên quan mật thiết đến Mặt Trận Giải Phóng Miền Nam cũng như biến cố Mậu Thân tại Huế là Tiến sĩ Dân tộc học Lê Văn Hảo, giáo sư Đại Học Văn Khoa Huế, Đà Lạt và Sài G̣n.
Tiến sĩ Hảo tốt nghiệp ở Pháp năm 1961 và trở về Việt Nam từ năm 1965. Biên tập viên Nguyễn An đă phỏng vấn ông về vai tṛ của ông trong biến cố Mậu Thân v́ khi đó, ông là chủ tịch Ủy ban Nhân dân Cách mạng Thừa Thiên - Huế.
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Sau khi tôi nhận chức đó rồi th́ có nhiều cuộc họp và họ nói cho tôi biết thế nào là chủ nghĩa CS, thế nào là chủ nghĩa Max Lenin, thế nào là chính quyền cách mạng, thế nào là đấu tranh giai cấp. Họ cũng làm cho tôi một loạt các bài học vỡ ḷng để cho tôi biết chức vụ đó th́ tôi phải nên làm thế nào để cho xứng đáng với chức vụ đó
Nguyễn An: Thưa Ông, như vậy tức là Mậu Thân sau khi họ tấn công Huế th́ sau đó họ đưa ông về?
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Không! Tôi không có về lúc đó, lúc đấy là chỉ có mấy anh CS về đánh nhau ở dưới thành phố thôi, chớ c̣n tôi họ đâu có dám đưa tôi về! Họ biết rằng khi tôi nhận th́ tôi cũng miễn cưỡng mà nếu đưa tôi về th́ tôi chắc cũng chuồn luôn th́ họ đâu có dám đưa tôi về.
Trong tất cả khi nổ ra Mậu Thân tức là trong 26 ngày đêm CS chiếm thành phố Huế th́ tôi ngồi trên núi để nghe đài phát thanh suốt ngày, tất cả những ǵ xảy ra dưới Huế tôi chỉ biết qua đài phát thanh của Hà Nội và đài phát thanh giải phóng.
Than ôi! Đó không phải là sự thật lịch sử mà tôi chỉ là một con tin đă bị ở trong thế kẹt phải nhận lấy chức vụ để bảo tồn sự sống c̣n để mà mong có ngày về với vợ con thôi! Chớ tôi nói thật với anh vai tṛ của tôi trong Tết Mậu Thân là vai tṛ hoàn toàn thụ động, tôi chỉ ngồi trên núi để nghe đài, nghe tin tức.
Nguyễn An: Tức là Ông không biết những cái ǵ thêm ngoài những điều mà đài phát thanh nói?
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Tôi không thể biết được bởi v́ tôi không có mặt ở Huế mà nó đâu có dám để cho tôi về Huế v́ anh biết khi nó đề nghị một chức vụ như vậy là cả một sự áp đặt. Nó nói là anh phải nhận, nếu anh không nhận th́ anh cũng không c̣n đường về th́ cả một sự đe dọa . Anh có thấy tính chất đe dọa đàng sau lời đề nghị đó không?
Nguyễn An: Đây là một chi tiết rất là mới bởi v́ hồi xưa cho đến bây giờ người ta cứ tưởng rằng là những đoàn quân họ chiếm đóng Huế hai mươi mấy ngày đó là Ông về trực tiếp điều hành công việc ở đó, th́ hóa ra hoàn toàn không có chuyện này!
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Than ôi! Đó không phải là sự thật lịch sử mà tôi chỉ là một con tin đă bị ở trong thế kẹt phải nhận lấy chức vụ để bảo tồn sự sống c̣n để mà mong có ngày về với vợ con thôi! Chớ tôi nói thật với anh vai tṛ của tôi trong Tết Mậu Thân là vai tṛ hoàn toàn thụ động, tôi chỉ ngồi trên núi để nghe đài, nghe tin tức.
Rồi lâu lâu mấy ông như: Trần Văn Quang và các ông lănh đạo khác ở Thừa Thiên, Huế ghé qua thăm và an ủi tôi và nói là sự việc diễn biến như vậy th́ ḿnh theo thời cuộc thôi, ḿnh phải theo cách mạng thôi, chớ không có cách nào khác. Anh thấy như vậy đó!
Nguyễn An: Tức là cũng không có ai báo cáo với Ông t́nh h́nh như thế nào với tư cách là chủ tịch UBND hết?
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Có chứ! Tức là trong khi đánh nhau và chiếm thành phố Huế như vậy th́ chúng có điện đài theo dơi th́ cũng nắm được t́nh h́nh lắm chớ, chớ đâu có phải là không biết ǵ!
Nguyễn An: Sau khi rút ra khỏi Huế rồi, th́ ông vẫn tiếp tục trên núi hay là ông đi theo họ?
Thân nhân họ hàng đứng cạnh các bộ phận thân thể vừa được đào lên từ các mộ tập thể trong dịp Tết Mậu Thân 1968. Photo courtesy of Wikipedia.
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Dạ thưa tôi vẫn tiếp tục ở trên núi và lúc đấy th́ quân đội Hoa Kỳ và quân đội VNCH đă phản ứng rất mạnh bằng cách ném bom rất dữ dội các vùng giải phóng chung quanh các thành phố lớn, thú thật với anh là chúng tôi sống toàn trong các hang núi, nếu ra ngoài th́ cũng ăn bom như thường v́ t́nh h́nh quá căng thẳng, bom đạn quá sức tưởng tượng.
Cho nên lệnh ở ngoài Hà Nội là đưa những người gọi là nhân sĩ theo cách mạng như là Ḥa Thượng Thích Đôn Hậu, bà Nguyễn Đ́nh Chi, tôi, cụ Nguyễn Đóa, Tôn Thất Dương Tiềm và một số vị khác, để đưa các vị này ra ngoài Bắc.
Như vậy chúng tôi bắt đầu lên đường,nếu tôi nhớ không lầm, vào đầu tháng 7, tôi phải đi theo đường Trường Sơn (đường ṃn HCM), ngày th́ ngủ trong hang, đêm th́ đi và tôi đến Hà Nội vào ngày mùng 3 tháng 9 năm 1968.
Nguyễn An: Dạ thưa, đi cùng với ông có các vị trí thức mà Ông đă nêu trên?
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Dạ đúng, có cả phái đoàn như vậy và trong đó có nhiều vị phải ngồi vơng như cụ Đôn Hậu phải ngồi vơng cho 2 anh quân giải phóng khiêng, bà Nguyễn Đ́nh Chi và cụ Nguyễn Đóa cũng ngồi vơng, c̣n tôi lúc đó chỉ mới 32 tuổi th́ tôi đi bộ như mọi người thôi
Nguyễn An: Lúc ở với nhau trên núi th́ ông có nói chuyện với các vị kia không?
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Có chứ! Chúng tôi sống chung trong một khu vực
Nguyễn An: Hoàn cảnh đưa đẩy họ đến núi đó có tương tự như ông không?
Nói thật anh, việc ấy th́ tôi biết ngay khi tôi lên trên núi th́ tôi biết MTGP là một tṛ bịp bợm, tức là một tổ chức hữu danh vô thực, nó là tổ chức của CS thôi, gọi là Mặt trận Dân tộc Giải phóng miền Nam nhưng mà tất cả đều do Hà Nội chỉ đạo thôi . Việc đó tôi biết ngay và họ cũng không dấu anh ạ ! Lúc đó ḿnh ở trong tay họ rồi nên họ cũng không dấu.
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Giống hệt như tôi! Vị nào cũng được mời họp hết. Riêng cụ Thích Đôn Hậu th́ cụ bị bắt cóc lúc mà quân giải phóng đă chiếm được thành phố Huế rồi th́ họ mời cụ lên vơng để đi họp th́ nó cũng vơng cụ lên trên núi luôn. Bà Nguyễn Đ́nh Chi cũng trường hợp như vậy, tức là mời bà đị họp rồi vơng Bà lên núi luôn.
Những người trẻ hơn như anh Tôn Thất Dương Tiềm th́ lúc đó đi theo quân giải phóng, ông Tiềm là Việt Cộng nằm vùng mà! và một vài vị khác cũng là Việt Cộng nằm vùng th́ cũng tà tà lên núi thôi và tất cả chúng tôi gặp nhau ở trên núi, và khi đi ra ngoài Bắc th́ chúng tôi cũng đi cùng một lượt với nhau.
Nguyễn An: Như vậy th́ ông sinh hoạt ở trong đó bao lâu th́ biết rằng là MTGPMN chỉ là chi nhánh của Mặt trận Tổ quốc ở miền Nam thôi?
Tiến sĩ Lê Văn Hảo: Nói thật anh, việc ấy th́ tôi biết ngay khi tôi lên trên núi th́ tôi biết MTGP là một tṛ bịp bợm, tức là một tổ chức hữu danh vô thực, nó là tổ chức của CS thôi, gọi là Mặt trận Dân tộc Giải phóng miền Nam nhưng mà tất cả đều do Hà Nội chỉ đạo thôi . Việc đó tôi biết ngay và họ cũng không dấu anh ạ ! Lúc đó ḿnh ở trong tay họ rồi nên họ cũng không dấu.
Quư thính giả vừa nghe cuộc trao đổi giữa biên tập viên Nguyễn An của ban Việt ngữ và giáo sư Lê Văn Hảo về vai tṛ của ông trong biến cố Mậu Thân 1968 tại cố đô Huế, v́ khi đó, ông là chủ tịch Ủy ban Nhân dân Cách mạng Thừa Thiên - Huế. Giáo sư Hảo hiện đang sinh sống và làm việc tại Paris.
TÀI LIỆU THAM KHẢO: TỘI ÁC CỘNG SẢN VIỆT NAM - Biến cố Tết Mậu Thân 1968
[B]TÀI LIỆU THAM KHẢO: TỘI ÁC CỘNG SẢN VIỆT NAM - Biến cố Tết Mậu Thân 1968
Sự Kiện về Mậu Thân Huế 68:
Công Lư và Sự Thật [/B]
Đây là trường hợp tập thể vs tập thể rộng lớn, giữa người dân Huế và đảng csvn.
a- Sự thật:
Sau khi tan vỡ chiến dịch tổng công kích Mậu Thân 68, Mặt trận Giải phóng miền Nam (MtGpmN) và quân đội chính qui miền Bắc cố thủ cố đô Huế, nơi "được" giải phóng trong ngày đầu chiến dịch từ mồng 1 Tết. Trong 28 ngày chống chọi quân đội miền Nam và Hoa Kỳ, cũng là những ngày kinh hoàng nhất cho người dân Huế chưa kịp di tản hoặc kẹt lại v́ về thăm thân nhân, trong cuộc thanh trừng những thành phần trong danh sách đen được gọi là phản động của "nhóm trí thức" Huế trong MtGpmN. Kết quả là khoảng 6 đến 7 ngàn nhân mạng đủ mọi thành phần, tuổi tác, quốc tịch, tính giới được vùi chôn trong những nấm mộ tập thể che giấu rải rác.
Những người may mắn được sống sót, đang ở trong hay ngoài nước, là nhân chứng của câu chuyện thảm thương khó quên đó; cùng những h́nh ảnh sau khi mộ tập thể được khai quật đă khẳng định một sự thật không thể chối bỏ của tội ác chiến tranh.
b- Công lư:
Mặc dù sự kiện Mậu Thân Huế 68 đă 44 năm qua đến nay (2012) nhưng trước công lư cũng cần nên làm sáng tỏ để minh chứng cho một pháp quyền nghiêm minh của Việt Nam.Theo Bộ luật H́nh sự 2009 (Việt Nam), có chương XXIV (24) về "Các tội phá hoại ḥa b́nh, chống loài người và tội phạm chiến tranh" trong đó có vài Điều khoản có thể được xét, như sau:
Điều 342. Tội chống loài người
"Người nào trong thời b́nh hay trong chiến tranh mà có hành vi tiêu diệt hàng loạt dân cư của một khu vực, phá hủy nguồn sống, phá hoại cuộc sống văn hóa, tinh thần của một nước, làm đảo lộn nền tảng của một xă hội nhằm phá hoại xă hội đó, cũng như có những hành vi diệt chủng khác hoặc những hành vi diệt sinh, diệt môi trường tự nhiên, th́ bị phạt tù từ mười năm đến hai mươi năm, tù chung thân hoặc tử h́nh."
Điều 343. Tội phạm chiến tranh
"Người nào trong thời kỳ chiến tranh mà ra lệnh hoặc trực tiếp tiến hành việc giết hại dân thường, người bị thương, tù binh, cướp phá tài sản, tàn phá các nơi dân cư, sử dụng các phương tiện hoặc phương pháp chiến tranh bị cấm, cũng như có những hành vi khác vi phạm nghiêm trọng pháp luật quốc tế hoặc các điều ước quốc tế mà nước Cộng hoà xă hội chủ nghĩa Việt Nam kư kết hoặc tham gia, th́ bị phạt tù từ mười năm đến hai mươi năm, tù chung thân hoặc tử h́nh."
c-Nhận xét:
Bao năm qua, thảm trạng Mậu Thân Huế 68 dường như được lăng quên mặc dù công lư chưa bao giờ một lần lên tiếng, hay sự cảm khái lan rộng đến những cơ quan quốc tế phục vụ nhân loại. Những người bị mất mát người thân cũng không bao giờ t́m thấy thú vị ǵ khi phải khơi lại kư ức qua bút mực hay chỉ thoáng qua trong tiềm thức. Tuy nhiên, dường như một số lớn những trong cuộc, những người từng tham gia trong MtGpmN ở Huế, những sinh viên, giáo sư, trí thức, nhà thơ v.v., những người mà hôm nay họ đang có địa vị khác hơn trong xă hội Việt Nam, hay nước ngoài, họ chưa bao giờ thốt lên một lời xin lỗi những nạn nhân Huế; thậm chí dù chỉ qua vài lời viết. Ngược lại, chính họ là những người cố t́nh khơi lại nỗi đau dân tộc với những loạt bài viết nhằm ca ngợi "vinh quang", "công trạng" cách mạng, trong mỗi mùa Tết về, và năm nay, Tết 2012, cũng không ngoại hạn qua những loạt bài trên tuoitre.vn vừa mới đây. Chẳng qua cũng chỉ là những lời ngụy biện vu vơ cho những ǵ họ đă làm, trước h́nh ảnh mơ hồ của Vị Thẩm phán Lương tâm mà họ sẽ phải trực diện trong một ngày cuối đời nào đó.
Ngoài ra, chính Bộ Chính trị của đảng csvn lúc bấy giờ, đă ra chỉ thị thảm sát dân Huế với mục đích khích động chính trị trong dân chúng, và quốc hội Hoa Kỳ theo chiều hướng có lợi hơn trong cuộc chiến, để sau đó tuyên truyền rằng do bom đạn quân đội Mỹ ngụy gây ra, và họ chỉ kịp ra chỉ thị chôn cất nạn nhân tạm thời trong những nấm mộ tập thể trước khi rút quân.
Trước ánh sáng của công lư theo tư tưởng tiến bộ trên thế giới hầu dạy cho hậu thế nh́n thấy những sai lầm của nhân loại, tránh được những thảm trạng sau nầy dù trong ḥa b́nh hay chiến tranh, ICC (International Criminal Court = Ṭa án Tội ác Quốc tế) có cả một bộ luật và ṭa án quốc tế tại Netherlands. Sự đ̣i hỏi trả lại công lư cho những nạn nhân không phải là một hành động thù hận, hơn là nêu cao những chân lư mà nhân loại đang theo đuổi, mà trong đó có cả Việt Nam là thành viên trong vài tổ chức quốc tế. Đồng thời cũng là cách hàn gắn lại vết thương dân tộc cho bao người trong công cuộc "ḥa hợp ḥa giải" mà Việt Nam luôn quan tâm và mong ước.
Hành Khất/danlambao